Κατηγορία: Μεταβολισμός

Η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή του σακχαρώδη διαβήτη από τον Αρεταίο τον Καππαδόκη (π. 1ος μ.Χ)

Η περιγραφή του σακχαρώδη διαβήτη, «Περί Διαβήτεω», από τον Αρεταίο τον Καππαδόκη (π. 1ος μ.Χ.) αποτελεί την πρώτη γραπτή αναφορά περί διαβήτου στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Αρεταίο «ο διαβήτης είναι φοβερή ασθένεια, όχι αρκετά συνηθισμένη ανάμεσα στους ανθρώπους, αφού αποτελεί τη φθορά της σάρκας και των μελών του σώματος, που μετατρέπονται σε ούρα».

Νέες εξελίξεις στην πρόληψη, διάγνωση και αντιμετώπιση του διαβήτη

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η μάστιγα της σύγχρονης εποχής, παίρνει επιδημικές διαστάσεις, απειλώντας σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας. Στη χώρα μας, σύμφωνα με τη Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ) αναφέρεται ότι ο αριθμός των πασχόντων ξεπερνά το 1.000.000, σε ποσοστό δηλαδή που αγγίζει το 9,5%, εκ των οποίων ένα ποσοστό περίπου 30% δεν γνωρίζει ότι πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη.

Αρχίζουμε θεραπεία στην οστεοπενία και ποιά?

Ο όρος «οστεοπενία» (αγγλ: osteopenia) είναι λέξη ελληνικής προελεύσεως που χρησιμοποιείται από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα για να περιγράψει μια κατάσταση οστικής πυκνότητας μεταξύ του φυσιολογικού και της οστεοπόρωσης. Επιστημονικά ως οστεοπενία χαρακτηρίζεται η οστική πυκνότητα όταν βρίσκεται 1 έως 2,5 σταθερές αποκλίσεις κάτω από την αντίστοιχη οστική πυκνότητα νέων υγιών γυναικών του ίδιου ύψους και βάρους. Όταν η οστική πυκνότητα είναι περισσότερο από 2,5 σταθερές αποκλίσεις κάτω από την οστική πυκνότητα νέων υγιών γυναικών ή/και όταν υπάρχει κάταγμα/κατάγματα χαμηλής βίας, τότε μιλάμε για οστεοπόρωση.

Διαβητική Νευροπάθεια

Η διαβητική νευροπάθεια αποτελεί μία από τις κύριες και συχνότερες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη με προσβολή του κεντρικού, περιφερικού και αυτόνομου νευρικού συστήματος. Οι άλλες δύο επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη είναι η αμφιβληστροειδοπάθεια και η νεφροπάθεια. Με τον όρο “ διαβητική νευροπάθεια” εννοούμε μία ομάδα κλινικών συνδρόμων, τα οποία είτε το καθένα από μόνο του, είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους προσβάλλουν διαφορετικά τμήματα του νευρικού συστήματος.

Ρύθμιση της ινσουλίνης με βάση τον αυτοέλεγχο

Πρωτεύοντα ρόλο στη θεραπεία όλων των τύπων σακχαρώδη διαβήτη διαδραματίζει η χορήγηση ινσουλίνης. Η ρύθμιση της θεραπείας με ινσουλίνη ορίζεται από τις τιμές γλυκόζης που προκύπτουν από τον ημερήσιο αυτοέλεγχο του ασθενούς ,καθώς και από τις τακτικές εργαστηριακές εξετάσεις ,στις οποίες θα πρέπει να υποβάλλεται ο ασθενής που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη.

Τεχνολογικές Εξελίξεις Προς το Τεχνητό Πάγκρεας

Το Εθνικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ για το Σακχαρώδη Διαβήτη ,τα Νοσήματα του Πεπτικού και των Νεφρών (NIDDK) πολύ πρόσφατα ανακοίνωσε τη χρηματοδότηση τεσσάρων νέων δοκιμών με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του αυτοματοποιημένου συστήματος παράδοσης ινσουλίνης που είναι ευρύτερα γνωστό ως κύκλωμα “κλειστού βρόχου” ή “τεχνητό πάγκρεας” για τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1.

Διαμάχες στη διατροφική θεραπεία

Πολλά είναι κατά καιρούς τα θέματα διατροφής που σχετίζονται με την κατάλληλη διαιτητική θεραπεία στο σακχαρώδη διαβήτη και τα οποία αποτέλεσαν στοιχείο διαμάχης ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα.

Αφορούν συνήθως θέματα που σχετίζονται με συγκεκριμένα τρόφιμα ή συστατικά τροφίμων και το κατά πόσο βοηθούν ή όχι στον καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο του διαβήτη, με την κατανομή των γευμάτων ή με τη γενικότερη σύσταση της διατροφής στα βασικά θρεπτικά συστατικά.

Πρωτοπαθής Υπερπαραθυροειδισμός

Οι παραθυρεοειδείς αδένες βρίσκονται στην περιοχή του τραχήλου σε στενή ανατομική σχέση με το θυρεοειδή αδένα. Έχουν μέγεθος φακής και στην πλειονότητα των περιπτώσεων εφάπτονται του θυρεοειδούς αδένα. Σπάνια μπορούν να περικλείονται μέσα στους λοβούς του θυρεοειδούς. Στο 95% των ανθρώπων είναι 4 και βρίσκονται σχηματικά κοντά στους άνω και κάτω πόλους του θυρεοειδούς αδένα. Μπορεί να υπάρχουν υπεράριθμοι παραθυρεοειδείς σε έκτοπες θέσεις.

Οστεοπόρωση: Μύθοι και πραγματικότητα

Στην οστεοπόρωση, όπως και σε κάθε νόσο η αντιμετώπιση αρχικά πρέπει να εντοπίζεται στην πρόληψη, η οποία πρέπει να επιδιώκεται όσο το δυνατόν νωρίτερα. Σκοπός της πρόληψης είναι η αποφυγή εγκατάστασης μελλοντικά της οστεοπόρωσης,που έχει σαν συνέπεια την εμφάνιση μακροπρόθεσμα οστεοπορωτικών καταγμάτων.